Piękny bukiet na 43. Zamojskim Lecie Teatralnym
Liryczny spektakl dygresyjny w wykonaniu Beaty Ścibakówny i Jana Englerta z muzyczną oprawą Bogdana Hołowni obejrzeć mogli dzisiaj ( 4 lipca) widzowie ZLT.
Fragmenty poematu „Kwiaty polskie” Juliana Tuwima przedstawiono w sali koncertowej Państwowej Szkoły Muzycznej.
„Kwiaty polskie” opublikowano w 1949 roku. Prace nad utworem właściwie nigdy się nie zakończyły. Poeta rozpoczął je na emigracji – najpierw w Brazylii (w 1940 roku), a potem w Stanach Zjednoczonych (do 1944 roku). Autor pisał poemat także po powrocie do kraju w 1946 roku, aż do swojej śmierci w 1953. Wydrukowana wersja utworu stanowi zaledwie jego pierwszą część.
„Kwiaty polskie” to ponad osiem tysięcy wersów, bez wyraźnego podziału na zwrotki i bez rymów.
W utworze autor raz stosuje zarówno typ liryki pośredniej, trzecioosobowej, wszechwiedzącej a także lirykę bezpośrednią.
Poruszone są tu kwestie patriotyzmu i ojczyzny, biedy czy wiary. Widać tu także obrazki rodzajowe z ulic Łodzi, gdzie mieszka główny bohater utworu – ogrodnik Ignacy Dziewierski. Równolegle toczą się także losy Kazia, który stracił ojca z ręki zięcia ogrodnika – Rosjanina, wysłanego do tłumienia strajków w Łodzi.
Poemat często interpretowany jest jako próba podsumowania dorobku Tuwima- jego wizji świata, twórczości czy także przekazania pamięci o miejscach w których bywał.
( na podstawie Wikipedii)
