Poświęcenie ołtarza i kościoła pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie

W Zamościu w piątek 17 września 2021 roku w Święto Stygmatów Świętego Franciszka z Asyżu, podczas uroczystej mszy św. o godz. 17 00 odbyło się poświęcenie ołtarza i kościoła pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie oraz poświęcenie krzyża, skweru z figurą Matki Bożej Niepokalanej, organów i krypt kościoła.

Chrystus Pan przez swoją śmierć i zmartwychwstanie stał się prawdziwą i doskonałą świątynią Nowego Przymierza i zgromadził Lud Boży. Ten lud zebrany w jedności Ojca i Syna i Ducha Świętego jest Kościołem zbudowanym z żywych kamieni, gdzie Ojciec doznaje czci w Duchu i prawdzie. Słusznie więc od dawna nazywa się kościołem także budynek, w którym zbiera się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, modlić się i sprawować sakramenty. Jako widzialna budowla, ten dom jest szczególnym znakiem Kościoła pielgrzymującego na ziemi i obrazem Kościoła przebywającego w niebie. Jeżeli Kościół powstaje jako budowla przeznaczona wyłącznie i na stałe do gromadzenia się Ludu Bożego oraz do sprawowania liturgii, należy poświęcić go Bogu w uroczystym obrzędzie, stosownie do starożytnego zwyczaju Kościoła.

W ten piątkowy wrześniowy wieczór, w Święto Stygmatów Świętego Franciszka z Asyżu, dokonano na nowo uroczystego poświęcenia odbudowanego XVII wiecznego barokowego kościoła pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Zamościu, gdzie opiekę duszpasterską sprawują Franciszkanie.

Liturgii Eucharystycznej przewodniczył Ordynariusz Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej, Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Marian Rojek wraz z przybyłymi biskupami.

Uroczystość poświęcenia składała się z części; błogosławieństwa wody i pokropienia, liturgii słowa, modlitwy poświęcenia i namaszczenie ołtarza, litanii do świętych, złożenia do krypty relikwii, modlitwy poświęcenia, namaszczenia ołtarza, okadzenia ołtarza i ludu, nakrycie i oświetlenia ołtarza, liturgii eucharystycznej oraz błogosławieństwa na koniec i rozesłania.

Biskup, koncelebransi i posługujący, poprzedzani przez niosącego krzyż, za którym diakon niósł relikwie Świętego Maksymiliana Marii Kolbego, Prezbitera i Męczennika, które mają być złożone w nowym ołtarzu, otoczony posługującymi ze świecami, udali się procesjonalnie z zakrystii (na zewnątrz) przez nawę kościoła do prezbiterium.

Po wejściu do kościoła Ksiądz Biskup pobłogosławił wodę i pokropił tutaj zgromadzonych, ołtarz, ściany kościoła, nowy krzyż w prezbiterium, nowowybudowane organy piszczałkowe. Poświęcenie wodą jest znakiem pokuty i przypomnieniem naszego chrztu, dzięki któremu zostaliśmy włączeni do Kościoła, który tworzymy zjednoczeni z Chrystusem.

Proboszcz O.Andrzej Zalewski powiedział – Oto jest dzień, który dał nam Pan. Pan daje nam dzień, aby świętować nowe narodziny tej świątyni, która przez sprawowaną liturgię otrzyma tchnienie Bożego ducha. Witam wszystkich tutaj zgromadzonych i tych, którzy są z nami za pośrednictwem mediów. Witam Księży Biskupów Naszego Biskupa Diecezjalnego J.E. Mariana Rojka, biskupa Mariusza
Leszczyńskiego, biskupa seniora naszej diecezji prof. Jana Śrutwę, biskupa franciszkańskiego z Brazylii Janusza Daneckiego, biskupa pomocniczego archidiecezji Lwowskiej Edwarda Kawę pochodzącego z Zakonu Franciszkanów. Witam przedstawicieli z MKiDN, parlamentarzystów, W tym dniu pełnym duchowego wesela witam Księży proboszczów, kapłanów starszych i młodszych, osoby konsekrowane, Parafian, Sympatyków, Dobrodziejów, budowniczych: głównego Architekta z asystentami, władze konserwatorskie i nadzór. Witam, przedstawicieli władz wojewódzkich, Sejmiku Lubelskiego, witam władze naszego Miasta Zamościa i Powiatu Zamojskiego z radnymi.
Odbudowana świątyni ma swoją historyczną dramaturgię,  gdy z funkcji kina Stylowy stała się na nowo domem Bożym.

Różne są w Kościele posługiwania, powołania, działania, różne przejawy pobożności i sposoby wypełniania Bożych zadań. Wspólnota Kościoła bezustannie jednak szuka tego, co łączy wszystkich wierzących. Jedność w wierze zawsze jest najważniejszą drogą odkrywania prawdy o tym, kim jesteśmy w Bożych oczach i co mamy do wykonania w świecie. Wierzymy, że Duch Święty udzielony Kościołowi działa, kiedy pozostajemy w jedności wiary w Jezusa Chrystusa zmartwychwstałego, który jest ten sam wczoraj i dziś, także na wieki oraz w jedności wspólnoty Jego wyznawców. Z uwagą wysłuchajmy słów, które do nas kieruje Bóg, wzmacniając serca Jego łaską, abyśmy okazali się synami światłości.

Liturgia Słowa i podpisanie Aktu poświęcenia
Kolejną częścią było Liturgia Słowa i podpisanie Aktu, w którym stwierdza się, że: w piątek 17 września 2021 roku w Święto Stygmatów Św. Franciszka z Asyżu Jego Ekscelencja Doktor Marian Rojek Biskup Zamojsko-Lubaczowski na nowo poświęcił odbudowany kościół pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie Ojców Franciszkanów w Zamościu oraz poświęcił ołtarz w którym złożył Relikwie franciszkanina Świętego Maksymiliana Marii Kolbego, kapłana i Męczennika.

Następnie Ks. Biskup, zgodnie z zwyczajem tradycji liturgii rzymskiej, złożył pod ołtarzem Relikwie, wraz z jednym egzemplarzem aktu poświęcenia kościoła i ołtarza, który został opieczętowany i podpisany przez: Ks. Biskupa Mariana Rojka, biskupa diecezjalnego wraz z obecnymi biskupami; O. Mirosława Bartosa, wikariusza Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych; O. Andrzeja Zalewskiego, Proboszcza miejscowej wspólnoty parafialnej; Pana Inżyniera Architekta Sebastiana Ćwierza, autora projektu odbudowy kościoła oraz Zofię Niewiadomską przedstawiciela Rady Duszpastersko-Ekonomicznej Parafii. Drugi egzemplarz zachowuje się w archiwum diecezji, trzeci w archiwum poświęconego kościoła, a czwarty w archiwum Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Polsce.

Poświęcenia i namaszczenia ołtarza
Obrzędy, które nastąpiły to: modlitwa poświęcenia, namaszczenie, okadzenie, nakrycie i oświetlenie ołtarza, są widocznymi znakami ukazującymi niewidzialne dzieła, których Pan dokonuje za pośrednictwem Kościoła sprawującego Boże misteria, a zwłaszcza Eucharystię.
Ksiądz Biskup odmówił modlitwę poświęcenia kościoła i ołtarza, która w swej treści przedstawił czym jest kościół jako budowla i wyraził wolę poświęcenia ołtarza Panu na stałe i prośbę o jego błogosławieństwo, aby był dla nas znakiem Chrystusa, stołem świątecznym dla wszystkich zaproszonych na ucztę, miejscem ścisłego zjednoczenia z Nim i pokoju, źródłem jedności Kościoła i braterskiej zgody, ośrodkiem uwielbienia i dziękczynienia.

Najwyższemu Kapłanowi. W imieniu zgromadzonych przekazał świątynię Bogu i poprosił o jej uświęcenie.
Następnie dokonał namaszczenia olejem Krzyżma świętego ołtarza i ścian. Przez to namaszczenie ołtarz staje się symbolem Chrystusa, który przed wszystkimi został ”Namaszczony” i tak jest nazwany. Ojciec przecież namaścił Go Duchem Świętym i ustanowił Najwyższym Kapłanem, aby na ołtarzu swego Ciała złożył w ofierze swoje życie za zbawienie wszystkich. Zgodnie z tradycyjnym zwyczajem Kościoła i ze względu na biblijne znaczenie symboliczne właściwe ołtarzowi, mensa ołtarza stałego winna być z naturalnego kamienna. Ołtarz, na którym pod sakramentalnymi znakami uobecnia się ofiara krzyża, jest także stołem Pańskim. Lud Boży zaprasza się, aby przystępował do
tego stołu w czasie Mszy świętej.
Namaszczenie kościoła oznacza poświęcenie go dla kultu chrześcijańskiego całkowicie i na zawsze. Zgodnie z dawną i chwalebną tradycją liturgiczną dokonuje się dwanaście namaszczeń przez co się zaznacza, że kościół jest obrazem świętego miasta Jeruzalem. Miejsca te oznaczają odkryte w czasie prac konserwatorskich i pieczołowicie zrekonstruowane zacheuszki na ścianach prezbiterium i filarach międzynawowych.

Okadzenie i oświetlenie ołtarza
Teraz na poświęconym ołtarzu będzie spalane kadziło, aby ukazać, że ofiara Chrystusa, która w Eucharystii jest wciąż uobecniana, wznosi się do Boga jako słodka woń. Unoszący się w górę dym kadzielny jest także znakiem modlitw wiernych, pełnych błagań i wdzięczności, które docierają do tronu Boga. Okadzenie wnętrza kościoła wskazuje, że przez poświęcenie stał się on domem modlitwy. Przede wszystkim okadza się lud Boży, gdyż jest on świątynią żywą, w której każdy wierny jest duchowym ołtarzem.
Następnie ołtarz został nakryty białym obrusem. Nakrycie ołtarza wskazuje, że on jest miejscem Ofiary Eucharystycznej oraz stołem Pańskim.
Z kolei zapalone zostaną świece na ołtarzu i pod namaszczonymi krzyżami oraz zapalone zostały wszystkie światła w kościele. Oświetlenie ołtarza, po którym następuje oświetlenie kościoła, przypomina, że Chrystus jest ”Światłem na oświecenie pogan”, którego blaskiem jaśnieje Kościół, a dzięki niemu także cała rodzina ludzka.

Procesja z darami
Procesja z darami ukazuje to, co całe zgromadzenie w sposób symboliczny pragnie złożyć w ofierze: chleb i wino to znaki wskazujące przeznaczenie tego kościoła i cel budowy ołtarza, jakim jest sprawowanie Eucharystycznej Ofiary. Ona uświęca człowieka i miejsce, gdzie jest sprawowana. Wraz z nimi złożone zostały kwiaty, które oznaczają naszą radość i wdzięczność. Sprawowaniem tej Eucharystii obejmujemy wszystkich Fundatorów, Dobrodziejów i Budowniczych tego kościoła i ołtarza, wszystkich Parafian, Duszpasterzy i tych, którzy tu spotykali się z Bogiem.

Liturgia Eucharystyczna

Po udzieleniu wiernym komunii św.  Joanna Budzyńska odczytała akt nadania proboszczowi parafii O.Andrzejowi Zalewskiemu medalu okolicznościowego ,,Zasłużony dla Miasta Zamościa”, który wręczył prezydent miasta Zamość Andrzej Wnuk z Przewodniczącym RM Zamość Piotrem Błażewiczem oraz Joanna Budzyńska W imieniu Wojewody Lubelskiego Lecha Sprawki podziękowania za trud w odbudowie świątyni złożył Dyrektor Delegatury Lubelskiego Urzędu Wojewódzkiego w Zamościu Pan Sebastian Paul

 

Po Liturgii Eucharystycznej , nastąpiło wystawienie Najświętrzego Sakramenty . Diakon wystawiał Najśw. Sakrament na ołtarzu.. Biskup oraz Wikariusz Prowincji udał się przed ołtarz. Tam nastąpiło okadzenie i Ojciec Wikariusz odczytał tekst modlitwy. Po modlitwie wszyscy zaśpiewali hymn Te Deum i błogosławieństwo wiernych.

Poświęcenie skweru i krypt
Ks. Bp z wyznaczonymi osobami udał się na skwer św. Maksymiliana, który został poświęcony wraz z kamienną figurą Matki Bożej Niepokalanej. Następnie poświęcone zostały krypty kościoła.