Zamość – Boże Ciało 2025 – Uroczystość Wiary i Wspólnoty w Sercu Miasta
Boże Ciało 2025 – wyjątkowa uroczystość katolicka obchodzona 19 czerwca. Przeczytaj, dlaczego jest tak ważna dla wiernych i jak wyglądała procesja eucharystyczna w naszym mieście.
W czwartek, 19 czerwca 2025 roku, odbyła się w naszym mieście jedna z najważniejszych uroczystości w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego – Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, znana tradycyjnie jako Boże Ciało. To wyjątkowe święto eucharystyczne, które od wieków jednoczy wiernych wokół tajemnicy obecności Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.
Dlaczego Boże Ciało jest tak ważne?
Święto to ma swoje korzenie już w XIII wieku, a jego najstarsza nazwa – festum Eucharistiae – mówi sama za siebie. To czas, gdy katolicy na całym świecie zatrzymują się, by oddać cześć Najświętszemu Sakramentowi – „pokarmowi na życie wieczne”. Uczestnictwo w tej uroczystości to akt wiary, miłości i jedności z Chrystusem.
W Parafii Katedralnej Zmartwychwstania Pańskiego i Św. Tomasza Apostoła w Zamościu po uroczystej Mszy Świętej o godz. 10:30 pod przewodnictwem ks.bp.Mariusza Leszczyńskiego odbyła się procesja eucharystyczna, która przeszła ulicami: Akademicką, Łukasińskiego, Placem Wolności, Kościuszki i Moranda aż na Rynek Wielki. Procesja zatrzymała się przy czterech ołtarzach:
- I – przy kościele św. Katarzyny
- II – przy kościele OO. Franciszkanów
- III – przy plebanii OO. Redemptorystów
- IV – na Rynku Wielkim
Nie zabrakło dzieci sypiących kwiaty, rodzin, wspólnot parafialnych, śpiewu pieśni eucharystycznych i modlitwy. To był czas duchowej jedności i świadectwa wiary, które mocno wybrzmiało na ulicach miasta.
Boże Ciało dziś – wezwanie do refleksji
W świecie coraz bardziej zabieganym i zrelatywizowanym Boże Ciało przypomina, że wiara nie jest sprawą prywatną, lecz żywą relacją z Bogiem, którą warto dzielić z innymi. W czasach duchowego zamętu i pośpiechu Boże Ciało staje się żywym znakiem obecności Boga w codziennym życiu. Procesja nie jest tylko tradycją – to manifestacja wiary, której nie wstydzimy się okazywać publicznie. To także wezwanie do refleksji nad osobistym stosunkiem do Eucharystii i pytanie: czy Chrystus rzeczywiście zajmuje centralne miejsce w moim sercu? Czy rozumiem wartość Eucharystii? Czy przyjmuję Komunię Świętą z wiarą i wdzięcznością?
/JC
