41 Zamojskie Lato Teatralne – spektakl GIGANCI
18 czerwca o godz. 22.00 na Rynku Wielkim w Zamościu odbyła się widowisko inaugurujące 41 Zamojskie Lato Teatralne – „GIGANCI” . Uroczystego otwarcia dokonali dyr.Zamojskiego Domu Kultury Janusz Nowosad i Prezydent Miasta Zamość Andrzej Wnuk. Wśród zebranej publiczności obecni byli również Beata Ścibakówna i Jan Englert, patroni honorowi Zamojskiego Lata Teatralnego.
Pretekstem dla spektaklu stał się passus z biblijnej Księgi Rodzaju, mówiący o obecności Gigantów na ziemi w zamierzchłych czasach.
„A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. Wtedy Bóg rzekł: „Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat”. A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach. (Rdz 6,1-4)
Ten intrygujący cytat był podejmowany w egzegezie zarówno w źródłach judaistycznych jak i chrześcijańskich. Doczekał się wielu interpretacji. Podanie o gigantach jest archetypiczne – w licznych wariantach występuje w różnych kręgach kulturowych, choć nie zawsze giganci muszą być postrzegani negatywnie.
W wykładni proponowanej przez Teatr „A” „wychodzenie ponad limit” przynosi nieszczęście – Istoty z zewnątrz (w spektaklu Mężczyźni), które obcują z ziemskimi niewiastami płodzą Gigantów. W figurze tych ostatnich dostrzegamy niebezpieczną „inflację” (z łac. rozdęcie), formę zwyrodnienia, hipertrofii. Czy istnieje zatem szansa, by powrócić w prawidła limitu, rozpocząć naprawę natury? Tę kwestię, jako pytanie otwarte, gliwiccy artyści postanowili „sprezentować” widzom, współtworzącym przedstawienie. (info.ZDK)
Fotorelacja Janek Cios
Fotorelacja Mirosław Chmiel
