Wystawa „Mundur Żołnierza Polskiego. Od Konstytucji 3 Maja do Powstania Listopadowego”
W MUZEUM FORTYFIKACJI I BRONI ARSENAŁ dyr. Andrzej Urbański 19 kwietnia dokonał uroczystego otwarcia wystawy „Mundur Żołnierza Polskiego. Od Konstytucji 3 Maja do Powstania Listopadowego” . Wystawa ta dotyczy najpiękniejszego okresu w dziejach polskiego munduru wojskowego. Jednocześnie był to czas wyjątkowo dramatyczny w polskiej historii, związany z utratą niepodległości i zakończonymi klęską próbami jej odzyskania.
Nowożytny mundur wojskowy wziął swój początek w gwardiach monarszych, na dworach zachodnioeuropejskich. Początek XVIII w. to okres wprowadzenia w Polsce munduru wojskowego o dokładnie określonych detalach, wzorowanego na mundurze ogólnoeuropejskim (autorament cudzoziemski). W 1789 r. wprowadzono w całym wojsku polskim mundur o jednolitym kroju typu narodowego. W czasie wojny polsko – rosyjskiej w 1792 r. i Powstania Kościuszkowskiego w 1794 r. noszono w zasadzie mundur wzoru 1789 ( jedynie oddziały kosynierów ubrane były w swój codzienny ubiór – sukmany). Mundury Legionów Polskich we Włoszech i Legii Polskiej na służbie Francji nawiązywały barwą i krojem do mundurów z 1789 r. W czasach Księstwa Warszawskiego, przy dużym wpływie wzorów francuskich wspaniale rozwinięty, polski mundur niepozbawiony był cech fantazji i romantyzmu.
W dziejach polskiej wojskowości i polskiego munduru epoka między rokiem 1815 a 1830 zajmuje szczególne miejsce. W okresie pokoju w armii polskiej pod dowództwem Wielkiego Księcia Konstantego doszło do całkowitego prymatu munduru. W wojsku Królestwa wymieszały się tradycyjne elementy polskie z wzorami czerpanymi z Francji i z wzorami rosyjskimi. Wszystko w świetnej proporcji, doprowadzone niemal do doskonałości. W okresie Powstania Listopadowego usunięte zostały częściowo rygorystyczne przepisy, nawiązano bardziej do tradycji narodowej wtedy także umundurowanie podporządkowane zostało nadrzędnym celom walki.
Fotorelacja Mirosław Chmiel
