Edward Dwurnik w Zamojskim BWA
Wczoraj odwiedził nas sam Mistrz -Edward Dwurnik.
Legendarna postać polskiego malarstwa.
Był zaskoczony, że tyle namalował.
Zapraszamy na wystawę-czynna do 10 września.
Edward Dwurnik
Wybitny polski malarz i grafik, jedna z najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki
współczesnej. Jedyny polski artysta, któremu udało się odnieść międzynarodowy sukces
przed transformacją (m.in. udział w "documenta 7" w Kassel w 1982 roku). Także – jedyny artysta,
który niezależnie od uznania w kręgach profesjonalnych, stał się popularny we wszystkich
środowiskach konsumentów sztuki. Niepokorny i prowokacyjny, zmienny i nieprzewidywalny,
pełen diabelskiego poczucia humoru, do dziś budzi skrajne reakcje i poruszenie, także wśród
twórców najmłodszego pokolenia.
Urodził się w 1943 roku w Radzyminie. Mieszka i pracuje w Warszawie.
W latach 1963-70 studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W 1965 roku, zainspirowany wystawą prac Nikifora, stworzył pracę (Rysunek nr 1), od
której datuje swoją twórczość. Rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel,
a od 1966 obrazów olejnych "Podróże autostopem" – charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka,
(kontynuowany do dziś). Od 1970 roku powstaje kilkanaście innych cykli malarskich, między
innymi w latach 1972 -1978 "Sportowcy" – jedna z najwyżej cenionych obecnie serii malarskich
Dwurnika, ukazująca na poły karykaturalnie, na poły komiksowo bohaterów zwykłej PRL-owskiej
codzienności. Wśród kolejnych cykli obrazów powstają dwie serie poświęcone tragicznym losom
ludzi uwikłanych w historię: w "Drodze na Wschód" (1989-1991), Dwurnik upamiętnia ofiary
stalinizmu, a w "Od Grudnia do Czerwca" (1990-1994) ofiary stanu wojennego w Polsce.
W twórczości Dwurnika można także znaleźć obrazy niezaangażowane, np. cykl "Błękitne"
(lata 90-te), to pozbawione horyzontu, bliskie abstrakcji pejzaże morskie, a "Dwudziesty piąty"
barwne abstrakcje w technice action painting. Inne serie to min. "Portret" (od lat 70-tych),
"Robotnicy" (lata 80-te), "Niech żyje wojna!" (1991-1993), "Niebieskie miasta" (od 1993),
"Diagonalne" (od 1996), "Wyliczanka" (od 1996).
Poza malarstwem Dwurnik uprawia grafikę i rysunek (zarówno autonomiczne serie jak i ilustracje).
W ciągu półwiecza wykonał blisko 5 000 obrazów, 14 000 prac na papierze i 3 500 grafik.
Lubi projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Stworzył rysunki
i gwasze do filmów animowanych „Wawrzyniak, 360 stopni” (2007 r.) ,oraz „Oaza” (2009 r.)
w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Powstało kilka filmów dokumentalnych o twórczości artysty,
m.in.: „Owoce Ziemi” (1977 r.), „Portret z natury” (1984 r.) i „Polska Nike” (1978 r.) w reżyserii
Andrzeja Szczygła oraz „Podróże Edwarda Dwurnika” (1995 r.) Grażyny Banaszkiewicz.
W 2011 roku ukazał się album ze wszystkimi reprodukcjami cyklu „Sportowcy” .
Twórczość Edwarda Dwurnika towarzyszy nam od kilkudziesięciu lat, stanowiąc swoistą ,
niepowtarzalną, artystycznie ujętą kronikę życia, obyczaju, materialnego i duchowego zapisu
naszej kultury.
Prace prezentowane na wystawie w Zamościu, pochodzą z kolekcji prywatnej.
BWA Zamość
